aslında az şeyler yaparak, o az şeylerin yanında koca bir ömrü geçiriyoruz, kendimize bile anlatamadığımız küçük şeyleri yapamadan, hep bir bulanıklık hissiyle ömrümüz ellerimizden kayıp gidiyor üstelik biz o kayarken görüyoruz...

sevdiğim bana bugün dank ettirdi bunu bişeyler geç kalmadan düşünmeden yapılmalı, hayat görüşüme göre yaşamıyorum bu bir gerçek ama niye böyle yaşıyorum bu da bir soru bu sorunun cevabı bende mi onuda bilmiyorum, bugüne kadar düşünerek yaptığım şeyler olmadı aslında herşey aniden oldu ankaranın karlı günlerinde tekrar aniden olsun istiyorum birşeyler, bana düşünmeme bile fırsat vermesin bu güzel şehir, herkesin puslu günleri ayaz ve soğuk şehri diye tanımladığı bu yeri o kadar çok seviyorum ki ben çünkü sevdiğimi burda tanıdım hep baştan tanıdım onla bu güzel şehride baştan tanıdım ve hep onla olayım istiyorum...


gelecek ne getirir bilinmez ama ben bu masa lambasının altında küçücük netbookla yazılarıma devam etmek istiyorum, sevdiğimi hep baştan sevmek bu dünyadaki en güzel şey ve hiç vazgeçmeyeceğim bundan