uyku...

gözlerimi açtım....

etraf hiç görmediğim yeşilliklerle dolu, hiç görmediğim ağaçlar renkler, hiç güzelliğini görmediğim canlıların sesleri mi görüntüleri mi, aldığım nefes başka nefes. bir ağaç üstünde bir not...

""belki yağmura da gerek kalmazdı, insanlar bu kadar kirli olmasaydı.."


düşündürüyor beni, kimsecikler yok ama bu not...


üstümde hiç giymediğim kıyafetler, almak istediğim gömlek gibi, burnumda tatlı soluk...
kimsecikler yok hala adım atmaya mecalim yok, sanki ben yokum, üstümdeki telaşta yok, kaygıda yok, hüzünde yok, bugüne kadar boşa hüzünlenmişim gibi hayat boşa sesimi yükseltmişim, kırgınlıklarım kırdıklarım boşa..


nefes derin alınamayacak kadar tatlı, o zevki tatmak kadar güzeli olmaz olamaz gibi...


o yeşil yerlerin ucu bucağı yok, hayvanlar bir kayboluyor, sonra yeniden gülümsetiyorlar ...


bir kaç adım sonra yerde yazanlar, aklıma O geliyor...


"geleceğim, bekle dedi, gitti.. 
ben beklemedim, o da gelmedi. 
ölüm gibi bir şey oldu.. 
ama kimse ölmedi."

kalbim hızla çarpıyor ama kalbim...

gözlerimi açıyorum...

başucumda herkes ağlıyor gibi...

-Duyanınız var mı beni?

Ağlamak ağlamak güzel şey ama niye ağlıyorsunuz, hayat hüzünlenmeyecek kadar kısa, gülünmeyecek kadar çekilmez mi?

Zaman değerli değil mi?

Çok terledim, niye bu kadar kalabalık burası?

"geçmiş.. bakmasan da var. bakma.
gelecek.. bakarsan yok. bakma.
önüne bak."

şairin sözlerini yazıyorum kağıda, alın alın okuyun bunları istiyorum...

Beyazlar kirlenir, beyaz örtü kullanmadım ben hiç, kullanmakta istemiyorum, zaten sıcak burası örtmeyin...

Evet çıkartın onları dışarı, gece geç uyudum, dinlenmem gerek...

Hüzünlüyüm günlerdir, kırdığım için, yapmamam gerekenleri yaptığım için

Uyumak iyi gelir mi?

gelir dediler, sıcakta olsa uyurum ki ben...

hüzünlenmek istemiyorum gülmek, daha çok sevmek istiyorum

dışarda ağlama sesleri duymak istemiyorum...

noldu ki ağlıyorlar, üzülmesin kimseler hiç bişiye...

dün hüzünlüydüm

bugün umutlu olmak istiyorum ben 

yarında 

ertesi günde

beni görenin gülmesini

beni hatırlayanın tebessüm etmesini 

gözlerimi açtım...

olabildiğine umut, olabildiğine güzellik

hava sıcak

evet terledim sanırım ama mecalim yok

yıkanmak iyi gelecek

sevdiklerim sevdiklerim

kırdıklarım

umutlarım 

hayallerim

çabaladıklarım

aklımda aklımda

toprak soğuk

hava sıcak

yağmur kokusu

havanın mavi kokusu

ben hiç görmemiştim bu taşı

ben iyi olan ben

ben kötü olan ben

hayallerim 

umutlarım

gözümü açtım...

yanımda umut

yanımda kızım

yanımda eşim

gözümü açtım

karanlık

toprak kokusu

gözümü açtım...

hayallerim

ve söz 

ve söz ki umutlarım

ve söz ki sadece sen sadece sen güzel Sevgili'm

İnsanların fikirleri vardır, akıllarının mantıklarının sonucu fikirlerdir, fikirleri bir sürü şey etkiler, mesela gittiğin gördüğün yerler, büyüdüğün yerler, okuduğundan izlediğine hepsi ama hepsi, duyguların düşüncelerin kalbin vicdanın, mesele bir yere saplanıp kalmamak, saplanıp kalanlara noldu mu? Ya vatan haini dendi, ya da kahraman; bir süre sonra da tam tersi bunların hiç biri olmadıysa kendilerini umutsuzluk deryasında bir su parçası olarak gördüler, ya da tam tersi değil mi?  Ya aşktan sevgiden zevk aldılar, ya da nefret ettiler; ya hayat çok güzeldi, ya da bir cehennem; bunların hepsi onların elindeydi, bizlerinde elinde, elinde değil mi?

ben mi?

ben gönlü sağda, fikirleri solda

bazen gönlü solda, fikirleri sağda

hayata dik durmaya çalışan

hayatta ezilen

Allah'a karşı olanları eleştiren

İslam'ı kullananları boğmak isteyen

Sağcıları haksız bulan

Solculara komünist diyenlere karşı

İnsanlarla yaptığım iyiliği konuşmayı sevmeyen

Konuşanlardan tiksinen

Başkalarına hava atan

Dik bakan

-ki bazen öz babam

insanlardan tiksinen

ama bunlarda gerçekte var kendi ailende dahil

ve öyle kabul eden;

kendi hayatını

kendi bacaklarını 

en baştan yapan

-ki hayata dik durabilmek isteyen

temiz hayatta sıradan bir insan olmak isteyen

bir öğretmenim

bir insanım 

ve en başta insanım...

hayata nasıl bakmalıyız

hayata üstad gibi bakmalıyız

her bir satırından ders çıkararak

ve bunu hayatımızda uygulayarak ...

"

YAŞAMAYA DAİR

YASAMAK SAKAYA GELMEZ, BÜYÜK BİR CİDDİYETLE YASAYACAKSIN BİR SİNCAP GİBİ MESELA, YANI, YASAMIN DIŞINDA VE ÖTESİNDE HİÇBİR ŞEY BEKLEMEDEN YANI, BÜTÜN İŞİN GÜCÜN YASAMAK OLACAK. YAŞAMAYI CİDDİYE ALACAKSIN, YANI, O DERECEDE, ÖYLESİNE Kİ, MESELA, KOLLARIN BAĞLI ARKADAN, SIRTIN DUVARDA, YAHUT, KOCAMAN GÖZLÜKLERİN, BEYAZ GÖMLEĞİNLE BİR LABORATUARDA İNSANLAR İÇİN ÖLEBİLECEKSİN, HEM DE YÜZÜNÜ BİLE GÖRMEDİĞİN İNSANLAR İÇİN, HEM DE HİÇ KİMSE SENİ BUNA ZORLAMAMIŞKEN, HEM DE EN GÜZEL, EN GERÇEK ŞEYİN YASAMAK OLDUĞUNU BİLDİĞİN HALDE. YANI, ÖYLESİNE CİDDİYE ALACAKSIN Kİ YASAMAYI, YETMİŞİNDE BİLE, MESELA, ZEYTİN DİKECEKSİN, HEM DE ÖYLE ÇOCUKLARA FALAN KALIR DİYE DEĞİL, ÖLMEKTEN KORKTUĞUN HALDE ÖLÜME İNANMADIĞIN İÇİN, YASAMAK, YANİ AĞIR BASTIĞINDAN. 1947(2) DİYELİM Kİ, AĞIR AMELİYATLIK HASTAYIZ, YANI, BEYAZ MASADAN BİR DAHA KALKMAMAK İHTİMALİ DE VAR DUYMAMAK MÜMKÜN DEĞİLSE DE BİRAZ ERKEN GİTMENİN KEDERİNİ BİZ YİNE DE GÜLECEĞİZ ANLATMAN BEKTAŞİ FIKRASINA, HAVA YAĞMURLU MU, DİYE BAKACAĞIZ PENCEREDEN, YAHUT DA YİNE SABIRSIZLIKLA BEKLEYECEĞİZ EN SON AJANS HABERLERİNİ. DİYELİM Kİ, DÖVÜŞÜLMEYE DEĞER BİR ŞEYLER İÇİN, DİYELİM Kİ, CEPHEDEYİZ. DAHA ORDA İLK HÜCUMDA, DAHA O GÜN YÜZÜKOYUN KAPAKLANIP ÖLMEK DE MÜMKÜN. TUHAF BİR HINÇLA BİLECEĞİZ BUNU, FAKAT YİNE DE ÇILDIRASIYA MERAK EDECEĞİZ BELKİ YILLARCA SÜRECEK OLAN SAVASIN SONUNU DİYELİM Kİ, HAPİSTEYİZ, YASIMIZ DA ELLİYE YAKIN, DAHA DA ON SEKİZ SENE OLSUN AÇILMASINA DEMİR KAPININ. YİNE DE DIŞARIYLA BERABER YASAYACAĞIZ, İNSANLARI, HAYVANLARI, KAVGASI VE RÜZGARIYLA YANI, DUVARIN ARKASINDAKİ DIŞARIYLA. YANİ, NASIL VE NERDE OLURSAK OLALIM HİÇ ÖLÜNMEYECEKMİŞ GİBİ YAŞANACAK... Nazım Hikmet

pencerenin önüne bir kaç kırıntı koydum, diyorum ya kuş olmak o kadar güzel, sadece onu ordan alıp karnını doyurma derdinde ve bunu yaparken sen ona döndüğünde kaçıp gitmek, düşünmemek, akla sahip olmamak böyle birşey, sadece küçük şeyler için yaşamak, aklında bin bir sorunun volta atması... sadece berraklaşmak nasıl birşey? kuşlar gibi berraklaşmak

"şiirler yazdım, kitaplar okudum
elime bir bardak aldım, onu yeniden oydum
derinlerde kaldım böyle bir zaman
kim bulmuş ki yerini, kim ne anlamış sanki mutluluktan
ey yağmur sonraları, loş bahçeler, akşam sefaları
söyleşin benimle biraz bir kere gelmiş bulundum." E.C

kuşlar gibi davranmak nasıl birşey?

usulca

Güneş geldiği yeri giderken, yıldızların henüz kendilerini göstermeye başlamışken yürüyorum sadece kendimin o yolda yürüdüğünü hissederek yürüyorum, kafam bi dünya yürüyorum, aklımdan neler geçiyor ben bile hatırlamıyorum, bence her insana olur, o kadar düşünce geçer ki aklından, onları tek tek sıralamaya başlasan ben neymişim dersin zaten içinden seçtiklerimiz hayallerimiz, seçemediklerimiz hayatın kendisi olmaz mı?

Yürüyorum kafam bi dünya... Karşımda iki çocuk, okul kıyafetleri birbirlerini tekmelemeye, yumruk atmaya başlıyorlar, o düşündüklerimin hepsi hani olur ya filmlerde dizilerde puff diye uçuverdi, onlara odaklandım, onların güldüklerini gördüm, akıllarının hala bakire olduğu apaçık belliydi; onlar gülüyordu, eğleniyordu, nefes nefese kaldılar mutluluktan, ben yanlarından geçerken, öyle herkesin göremeyeceği sote yerler olur ya, orda sigaralarını yakmaya uğraştılar, benden de tedirgin oldular, sanırım ya tanıdıklarıysam diye düşündüler, hepimize oldu, sanırım mutluluk herkesin göremeyeceği yada görmelerini istemediğimiz şeyleri yapmakta saklı; bi köşebaşında sigara içmek, sevdiğinle kimsenin seni duymayacağı yerde konuşmak, gizlice okuldan kaçmak vs vs. büyüdükçe kalabalıklaşıyor insan, büyüdükçe zihni çoğalıyor, o anı o an yaşayamıyor, sanırım bunu becerebildiğimiz gün daha güzel olacağız, hayatın kokusunu ve rengini birleştirdiğimiz gün o an da olacak ve o anı birkere yakalayabildiğimizde hep yakalayabileceğiz...

Yeni nesilde birçok şey kayboluyor, birçok şey hala yaşıyor, yeni nesil değişiyor ya biz?

O anı yakalayabileceğiz mi?

mutluluk.

En mutlu olduğunuz an bir an'dan ibaret değildir birçok anın bir araya gelmesiyle sizin yüzünüzde küçücük bir tebessüm oluşur, bazen o tebessümler gerçek bir duyguyla birleşirse mutlu oluruz; düşünsenize bu çok uzun bir zamandır her şey bizim elimizde gibi gelir, birşeylerin birleşmesi zaman alırken, bu mutluluğun bozulması küçücük bir şeyle olabilir, çocuklar kumsalda kocaman bir kumdan kale yaparlar, bir tek taş parçası o kocaman kaleyi yıkar, mutlulukta böyle değil mi? Ama bazı çocuklar o kaleye kendisi taş atar, buna sevinir mi? İstemeyerek   hangi çocuk o kuleye taş atmıştır ki?

Gerçekten mutlu olduğunu nasıl anlarsın?

Yatağına uzandığında , gözlerini kapadığında, içinde bir dinginlik hissediyorsun o zaman mutlusundur

Basit mi bu kadar?

O dinginliği hissetmek için önce bir sürü şeyi bir araya getirmeli ve onu kendi kendinede yıkmamalısın, bunu yapmak için kaidelere uyman gerekir mi?

Hayır.

Kalbini dinle yeter.