uzaklık sadece mesafe değil onu anladım bugün, çok utandım...
insanı sevdiğine uzak kılan mesafeler değil düşüncesizlikler...
utanmak her şeyden kötü her şeyden daha çok acı verici...
bazen bir şeyleri düşünememek, özürle kapanmayacağını bilmek...

ama ben biliyorum hep umutluyum hayat tecrübelerden oluşmuş kale, bir yaptığın hatayı birdaha yapmazsan sana en büyük hediye, her insan kendini affettirir ama kuru bir özür değil aynı hatayı birdaha tekrarlamayarak, sevmek küçük dünyanın en büyük duygusu... aşık olmak küçük şehirlerin en büyük ışığı...

sevdiğini özlemek küçük sevgilerin içindeki aşk ışığı...

beni affet beni affet çook özledim ben seni Sevgili'm...

insanı sevdiğine uzak kılan mesafeler değil, insanın ta kendisi...

özür dilerim...

Cemal Süreya'nın da dediği gibi "özlemek, ölmekten sadece iki harf fazla be çocuk"

Ümit Yaşar Oğuzcan'ın dizeleri anlatır bu özlemi...

"İnsanlığımız özleyişlerimizle alımlı,

Yaşantımız özlemlerle güzel.

Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin.

Bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem.

Bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz."